ΤΗΛΕΦΩΝΑ
Είναι αυτές οι συσκευές που έχουμε όλοι μας. Από δύο, από τρεις, από τέσσερις έκαστος. Το ξέρω πως δεν υπερβάλω, έτσι να ‘χουμε πολλές να επικοινωνούμε καλύτερα. Να εξυπηρετούμαστε. Να συνδεόμαστε, τάχα, να βρισκόμαστε. Τάχα, θα μου πεις, γιατί? Όχι γίνεται, δε λέω. Απλά, τώρα, να, συνδέθηκα, βρέθηκα αλλά αυτό που ήθελα δεν έγινε. Θέμα τύχης. Θα την πληρώσουν λοιπόν οι συσκευές σήμερα. Είπα.
Τα τηλέφωνά μας, οι μακρυνές φωνές μας, ένα μεγάλο τεχνητό αυτί. Σαν διαφημιστής της κακιάς ώρας μιλάω κι ένα ακόμη σχόλιο θα πω: από αυτό το μέσον ένα πράγμα μου λείπει πολύ. Είναι τα μάτια, η εικόνα του άλλου. Αν θες κρύβεις πολλά με μια φωνή σκέτη. Καλά, αν θες κρύβεις πολλά και live, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Πόσες φορές δεν κρύφτηκες πίσω από ένα ακουστικό?
Χτυπάνε και λείπεις. Κάτι που συμβαίνει ερήμην σου. Κάποιος στην άλλη άκρη του καλωδίου σε ψάχνει, ξέρω γω, σε θέλει τώρα κι εσύ περπατάς στο δρόμο σφυρίζοντας. Ποτέ δε θα μάθεις. Υπάρχει και το άλλο:χτυπάει, χτυπάει και τελευταία στιγμή δεν το προλαβαίνεις!ακύρωση.Θα μου πεις υπάρχουν κι οι τηλεφωνητές. Καλά. Συνήθως στους τηλεφωνητές ακούς μια ανάσα και...κλικ!το κλείνει! Σου λέει χέστηκα τι να το κάνω το ηχητικό μήνυμα, τώρα σε θέλω. Καλά θα μου ξαναπεις, που ζεις? Υπάρχουν και τα κινητά. Υπομονή, θα φτάσω κι εκεί.
Χτυπάει και λέει μπούρδες. Φλυαρίες. Δε σε ενδιαφέρει, δε θες να ακούς. Την ίδια στιγμή ήθελες να ήταν κάποιος άλλος. Κι ύστερα πάλι όταν το περιμένεις μένει έτσι ήσυχο, ένα εν δυνάμει αλλά νεκρό στο παρόν αντικείμενο. Περιμένεις να δώσει το σήμα ο άλλος. Εσύ δεν του δίνεις πνοή, ξέρεις μια κίνηση θέλει: σηκώνεις το ακουστικό και δίνεις τον ¨κωδικό¨. Πόσες φορές δεν έφτασες μέχρι εκεί αλλά το’ κλεισες? Το σκότωσες. Και μοιραία θα μείνει μουγγό και στην άλλη άκρη.
Χμμ..Χαμογελάω...Τα κινητά. Πάντα κακή η κατάστασή μου μαζί τους. Σου υπόσχονται τα πάντα αλλά...Δεν τα μπορώ, παραείναι άμεσα, εκδηλωτικά, με πιάνουν εξ’ απίνης δεν αντέχω. Δεν κατάλαβα, γιατί να σε βρίσκει ο καθένας παντού? Η λέξη σίγαση είναι λυτρωτική για μένα.
Ξέρω, φάσκω και αντιφάσκω κατηγορώντας τα πάντα, αλλά σήμερα συνέβησαν σχεδόν όλα τα παραπάνω και τα νεύρα μου, μου δίνουν το δικαίωμα στην υπερβολή. Και κλείνοντας, ένα τελευταίο σχόλιο. Δε θέλω να λέω ποτέ κάτι σημαντικό, κάτι σοβαρό από το τηλέφωνο. Αποδυναμώνεται, πολλά μένουν μετέωρα, αναπάντητα. Κρυφτό πάλι. Συμπερασματικά : ενώπιος ενωπίω. Πιο δύσκολα. Καλύτερα.
Είναι αυτές οι συσκευές που έχουμε όλοι μας. Από δύο, από τρεις, από τέσσερις έκαστος. Το ξέρω πως δεν υπερβάλω, έτσι να ‘χουμε πολλές να επικοινωνούμε καλύτερα. Να εξυπηρετούμαστε. Να συνδεόμαστε, τάχα, να βρισκόμαστε. Τάχα, θα μου πεις, γιατί? Όχι γίνεται, δε λέω. Απλά, τώρα, να, συνδέθηκα, βρέθηκα αλλά αυτό που ήθελα δεν έγινε. Θέμα τύχης. Θα την πληρώσουν λοιπόν οι συσκευές σήμερα. Είπα.
Τα τηλέφωνά μας, οι μακρυνές φωνές μας, ένα μεγάλο τεχνητό αυτί. Σαν διαφημιστής της κακιάς ώρας μιλάω κι ένα ακόμη σχόλιο θα πω: από αυτό το μέσον ένα πράγμα μου λείπει πολύ. Είναι τα μάτια, η εικόνα του άλλου. Αν θες κρύβεις πολλά με μια φωνή σκέτη. Καλά, αν θες κρύβεις πολλά και live, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Πόσες φορές δεν κρύφτηκες πίσω από ένα ακουστικό?
Χτυπάνε και λείπεις. Κάτι που συμβαίνει ερήμην σου. Κάποιος στην άλλη άκρη του καλωδίου σε ψάχνει, ξέρω γω, σε θέλει τώρα κι εσύ περπατάς στο δρόμο σφυρίζοντας. Ποτέ δε θα μάθεις. Υπάρχει και το άλλο:χτυπάει, χτυπάει και τελευταία στιγμή δεν το προλαβαίνεις!ακύρωση.Θα μου πεις υπάρχουν κι οι τηλεφωνητές. Καλά. Συνήθως στους τηλεφωνητές ακούς μια ανάσα και...κλικ!το κλείνει! Σου λέει χέστηκα τι να το κάνω το ηχητικό μήνυμα, τώρα σε θέλω. Καλά θα μου ξαναπεις, που ζεις? Υπάρχουν και τα κινητά. Υπομονή, θα φτάσω κι εκεί.
Χτυπάει και λέει μπούρδες. Φλυαρίες. Δε σε ενδιαφέρει, δε θες να ακούς. Την ίδια στιγμή ήθελες να ήταν κάποιος άλλος. Κι ύστερα πάλι όταν το περιμένεις μένει έτσι ήσυχο, ένα εν δυνάμει αλλά νεκρό στο παρόν αντικείμενο. Περιμένεις να δώσει το σήμα ο άλλος. Εσύ δεν του δίνεις πνοή, ξέρεις μια κίνηση θέλει: σηκώνεις το ακουστικό και δίνεις τον ¨κωδικό¨. Πόσες φορές δεν έφτασες μέχρι εκεί αλλά το’ κλεισες? Το σκότωσες. Και μοιραία θα μείνει μουγγό και στην άλλη άκρη.
Χμμ..Χαμογελάω...Τα κινητά. Πάντα κακή η κατάστασή μου μαζί τους. Σου υπόσχονται τα πάντα αλλά...Δεν τα μπορώ, παραείναι άμεσα, εκδηλωτικά, με πιάνουν εξ’ απίνης δεν αντέχω. Δεν κατάλαβα, γιατί να σε βρίσκει ο καθένας παντού? Η λέξη σίγαση είναι λυτρωτική για μένα.
Ξέρω, φάσκω και αντιφάσκω κατηγορώντας τα πάντα, αλλά σήμερα συνέβησαν σχεδόν όλα τα παραπάνω και τα νεύρα μου, μου δίνουν το δικαίωμα στην υπερβολή. Και κλείνοντας, ένα τελευταίο σχόλιο. Δε θέλω να λέω ποτέ κάτι σημαντικό, κάτι σοβαρό από το τηλέφωνο. Αποδυναμώνεται, πολλά μένουν μετέωρα, αναπάντητα. Κρυφτό πάλι. Συμπερασματικά : ενώπιος ενωπίω. Πιο δύσκολα. Καλύτερα.
posted by perssefoni at 12:46 PM
5 Comments:
Μα ακριβώς αυτή η "τρέλα" είναι που κάνει τη ζωή μας γεμάτη και που μας δίνει ιστορίες να λέμε και να γράφουμε στο blog μας. Το τηλέφωνο είναι πραγματικά μια από τις πιο ψυχωτικές συσκεύες! Συμφωνώ απόλυτα. Είναι έτσι ακριβώς όπως τα περιγράψατε!
Υ.Γ. Καλώς σας βρήκα, έστω και τυχαία!
Καλά μικρό μου, εγώ πάντως θα σε πάρω τηλέφωνο μετά τη δουλειά. Στο λέω για να είσαι προετοιμασμένη;)))
Φιλιά!!
και πάλι θα κρεμαστούμε από ένα ακουστικό... να ρουφήξουμε μέχρι και την τελευταία ανάσα του άλλου...εκείνα που φανταστήκαμε πως έκρυψε κι εκείνα που δεν έκρυψε μα δεν ακούσαμε ποτέ, χορεύουν σε ένα ακουστικό...
τουτ-τουτ-τουτ..... θα το σηκώσει???
@georgios
ψυχωτικό!καλό!χαίρομαι που συμφωνείς γιατί φοβόμουν πως ακούστηκα ελαφρώς γκρινιάρα!καλώσήρθες!
@κοτοσαλατα
θα περιμένω να χτυπήσει φιλενάδα!χαχα!
@αλαφροίσκωτος
αν δεν δοκιμάσεις,δε θα μάθεις...(τά παμε εμεις...)
H αλήθεια είναι ότι τα κινητά και τα sms (κάποτε έστελνα και 1,000 το μήνα) είναι ο πιο εύκολος τρόπος να αποφύγεις να βρεθείς με τον άλλο κατάματα. ένα αυτό. και το άλλο, καμιά φορά ρε παιδί μου θέλεις να χαθείς, να εξαφανιστείς αλλά από συνήθεια παίρνεις μαζί σου το κινητό (ακόμα και όταν θες να καπνίσεις ένα τσιγάρο πολύ αργά και να παρακολουθήσεις τον κόσμο!)
Post a Comment
<< Home