ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΑ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Να πάρει, τό ξερε! Δηλαδή όλοι το γνώριζαν αλλά δεν έκαναν τίποτα! Θύμωσε. Έσμιγε τα φρύδια όταν το σκεφτόταν, κι έκανε για όλους από μια κακή σκέψη. Συνομιλούσε σαν κακή κουτσομπόλα με τον εαυτό του κι έψαχνε ένα ένα τα κουσούρια των άλλων για να τα καταγγείλει. Όσο παρασυρόταν, τόσο πρασίνιζε..Ο παραλογισμός ξαφνικά σταμάταγε, τα μάτια κοιτούσαν ευθεία, ήρεμα πια. Μέχρι που το βλέμμα χαμήλωνε. Ένα στραβό χαμόγελο σχηματίστηκε. Η κακή κουτσομπόλα είναι απέναντι τώρα. Του λέει: Κι εσύ ξέρεις. Κι εσύ, αλλά τίποτα δεν κάνεις.


ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Όταν βρισκότανε σε κανά χωράφι-ήτανε και άνοιξη- άμα ξεχνιότανε καμιά φορα να χαζολογάει, κοίταγε χάμου τις πρασινάδες. Καθότανε κάτω στο φρέσκο χορτάρι και χάζευε τα τριφύλια. Τι χάζευε δηλαδή, με αγωνία και λαχταρα κοίταγε. Τα κοίταγε ένα ένα στα μάτια τα τριφύλια. Βλέπεις είχε τη μανία να βρει το τετράφυλλο τριφύλι. Έτσι πίστευε, ότι υπάρχει. Κι όχι μόνο ότι υπάρχει, αλλά ότι θα το βρει εκείνη, καταμεσίς στο χωράφι, στη σπιθαμή που κυλιότανε μέχρι να τελειώσει τις δουλειές ο παππούς, να φύγουν για το σπίτι.