Θα μπορούσε η ποίηση (η τέχνη) να κάνει τον κόσμο καλύτερο?

Τα πρωινά κατηφορίζω προς τη στάση
της ρουτίνας.
Πότε κουτσαίνοντας-πότε πετώντας.
Οι τοίχοι εκατέρωθεν της τροχιάς μου
με κοιτάνε όλο ίδιοι.
Ήθελα για λίγα δευτερόλεπτα να δείχνουνε αλλιώς.
Θέλω κι οι άλλοι να τους δούνε αλλιώς.

Το 8.

Πάντα μου ήταν δύσκολο θυμάμαι τις πρώτες μέρες της χρονιάς να γράφω την ημερομηνία σωστά. Στο σχολείο, στην πρώτη αράδα στο τετράδιο έμπαινε η μέρα, ο μήνας κι η χρονιά. Στο έτος, θα υπήρχε για λίγες μέρες μια μουντζούρα. Εκεί στο τελευταίο νουμεράκι, στη μονάδα. Η δύναμη της συνήθειας και μια περίεργη αίσθηση πως το νέο έτος κάθε φορά θα κρατάει για πάντα. Έτσι τώρα αυτό το οχτώ φαντάζει σίγουρο, με τη ζωή του όλη μπροστά. Όταν συνηθίσω να γράφω πια το 2008, θα μοιάζει πως θα το γράφω για πάντα. Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.


Εύχομαι τα καλύτερα για "το 8" ,υγεία, δημιουργικότητα και πολλά χαμόγελα στους επισκέπτες και περαστικούς.
Να είστε καλά και ακόμη καλύτερα (κατά το ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..) με πολλές διεξόδους στη ζωή σας!
περισσότερες ιστορίες σύντομα!