ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ

Τόσο σύνθετα είναι όλα. Τι να έγινε άραγε, σκέφτηκε, σηκώθηκε μαλακά και γυρνώντας την πλάτη μπήκε μέσα. Ίσως μια ανεπαίσθητη γκριμάτσα απορίας να σχηματίστηκε στο πρόσωπο, αλλά είχε και δουλειές να κάνει, οπότε τον άφησε έξω μόνο του. Δεν είχε ξαναφύγει πρώτη.
Μιά έτσι μια αλλιώς, δε μπορούσε να δώσει σημασία σε τέτοιους ανθρώπους. Οι πεταμένες στα σκουπίδια κουβέντες και τα χαμόγελα ήταν πολλά. Στο τέλος χάθηκε η εν δυνάμει εμπιστοσύνη?

Τόσο απλά και τόσο σύνθετα είναι όλα. Τόσο σύνθετα που δεν μπορείς να τα καταλάβεις. Τόσο απλά που είναι περιττό να εξηγείς το παραμικρό. Μέσα σε αυτή τη λεπτή ισορροπία κινούνται οι άνθρωποι. Αδιάβαστη ύλη που δεν πρόλαβες να διαβάσεις για τις εξετάσεις οι άνθρωποι. Ύλη που δεν τελειώνει, πολλά βιβλία. Βιβλία ανοιχτά για λίγο, όποτε θέλουν.
Τόσο ίδιοι, τόσο ξένοι. Από το ίδιο υλικό. Τό αερικό που μας τυλίγει μοναδικό του καθενός.

Κάτι είδε ξαφνικά, κάτι που δεν γνώριζε για εκείνη. Άργησε να το ανακαλύψει, αλλά έκπληκτος, ήθελε να της πει. Τόσο απλά είναι όλα.

αφιερωμένο στην καλή μου φίλη Α.