ΑΠΟΡΙΕΣ

Τί θα ήταν όλα αυτά τα αόρατα άμα ήτανε ύλη?
Σκέφτομαι τους αναστεναγμούς,
ανάσες δροσερές,γεμίζουν υγρασία τον απέναντι τοίχο.
Τους ήχους από τους λυγμούς,περιστέρια που πετάνε.
Τα γέλια,τα υστερικά τα κακαρίσματα, ωραίες πρόκες στα πατώματα.
Τα βλέμματα όταν δε συναντάνε το δέκτη τους τι απογίνονται?
Έτσι ταξιδεύουν ένα γύρω μέχρι να χτυπήσουν σε μια επιφάνεια.
Άμα κοιτάξεις σαν ακτινογραφίες θά ναι οι τοίχοι.
(μόνο πάρε τα άλλα μάτια μαζί σου, όχι τα καθημερινά.)